ការដាក់ជនត្រូវចោទក្រោមការត្រួតពិនិត្យពីតុលាការ

ការដាក់ជនត្រូវចោទក្រោមការត្រួតពិនិត្យពីតុលាការ 

សម្រាប់ការសម្រេចដាក់ជនត្រូវចោទឱ្យស្ថិតក្រោមការត្រួតពិនិត្យរបស់តុលាការ តើមាននីតិវិធី អនុវត្តដូចម្តេច?

ចំណែកឯការដាក់ជនត្រូវចោទឲ្យស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតពិនិត្យរបស់តុលាការវិញ គឺមានន័យប្រហាក់ប្រហែល នឹងការឃុំខ្លួនជាបណ្តោះអាសន្នដែរ គឺខុសគ្នាត្រង់ថា នៅក្នុងចំណុច នៃការឃុំខ្លួនជាបណ្តោះអាសន្ន គឺជនត្រូវចោទ ត្រូវគេឃុំខ្លួននៅក្នុងពន្ធនាគារជាបណ្តោះអាសន្ន។ ចំណែកឯ ការដាក់ឲ្យស្ថិតនៅក្រៅឃុំវិញ គឺជនត្រូវចោទ មិនត្រូវបានគេឃុំខ្លួននោះ ក៏ប៉ុន្តែជាប់ចោទពីតុលាការដូចគ្នា។

ក្នុងករណីដែលវាមានបណ្តឹងអាជ្ញា ហើយតុលាការបានធ្វើការចោទប្រកាន់ហើយនោះ ប៉ុន្តែ ជនល្មើសបានរត់គេចខ្លួននោះ ការតាមចាប់ខ្លួន និងអាជ្ញាយុកាលនៃការចាប់ខ្លួននោះ គឺមិនកំណត់អាជ្ញាយុកាលទេ។ ប៉ុន្តែអាជ្ញាយុកាលនៃបទល្មើស មានចែងក្នុងមាត្រា ១០ នៃក្រមនីតិវិធីព្រហ្មទណ្ឌ គឺយោងទៅតាមប្រភេទនៃបទល្មើសនីមួយៗ ឧទាហរណ៍ថា ដូចជាបទល្មើសមជ្ឈឹម គឺមានអាជ្ញាយុកាលកំណត់ពេល ៥ ឆ្នាំ បទឧក្រិដ្ឋមានអាជ្ញាយុកាល ១៥ ឆ្នាំ និងបទលហុ មានអាជ្ញាយុកាល ១ ឆ្នាំ ចំណែកបទល្មើសប្រល័យពូជសាសន៍ ប្រឆាំងមនុស្សជាតិ ឧក្រិដ្ឋកម្មសង្គ្រាម គឺពុំផុតអាជ្ញាយុកាលឡើយ ដូចមានចែងក្នុងមាត្រា ៩ នៃក្រមនីតិវិធីព្រហ្មទណ្ឌ។

យោងតាមមាត្រា ២២៣ នៃនីតិវិធីព្រហ្មទណ្ឌ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ដែលចែងពីកាតព្វកិច្ចនៃការត្រួតពិនិត្យតាម ផ្លូវតុលាការបានសរសេរថា៖ ចៅក្រមស៊ើបសួរ អាចដាក់ជនត្រូវចោទឲ្យនៅក្រោមការត្រួតពិនិត្យតាមផ្លូវតុលាការបានគ្រប់ពេលវេលា ប្រសិនបើជនត្រូវចោទនោះត្រូវបានចោទប្រកាន់អំពីបទល្មើស ដែលត្រូវផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារ។ ការត្រួតពិនិត្យតាមផ្លូវតុលាការ មានអានុភាពបង្គាប់ជនត្រូវចោទដែលនៅក្រៅឃុំឲ្យគោរពកាតព្វកិច្ចមួយ ឬច្រើនដូចតទៅ៖

១-មិនត្រូវចេញក្រៅព្រំដែនកំណត់ ដោយចៅក្រម។

២-មិនត្រូវផ្លាស់ប្តូរលំនៅឋានដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីចៅក្រម។

៣-មិនត្រូវទៅកាន់ទីកន្លែងខ្លះ ដែលកំណត់ដោយចៅក្រម ស៊ើបសួរ។

៤-ត្រូវចូលបង្ហាញខ្លួនតាមការកំណត់នៅអង្គភាពនគរបាល ឬកងរាជអាវុធហត្ថដែលចាត់តាំងដោយចៅក្រម។

៥-ត្រូវឆ្លើយតបនឹងការកោះហៅពីគ្រប់បុគ្គលដែលចាត់តាំងដោយចៅក្រមស៊ើបសួរ។

៦-ប្រគល់ជូនដល់ការិយាល័យក្រឡាបញ្ជីគ្រប់ឯកសារអំពីអត្តសញ្ញាណ។

៧-មិនត្រូវបើកបររថយន្ត។

៨-មិនត្រូវទទួល ឬជួបបុគ្គលមួយចំនួនដែលចង្អុលបង្ហាញដោយចៅក្រមស៊ើបសួរ។

៩-ដាក់ប្រាក់ធានាដែលចំនួនប្រាក់ធានា និងថិរវេលាបង់ប្រាក់នោះត្រូវបានកំណត់ដោយចៅក្រមស៊ើបសួរ ដោយផ្អែកទៅលើធនធានរបស់ជនត្រូវចោទ។

១០-មិនត្រូវកាន់កាប់ ឬយកតាមខ្លួន នូវអាវុធ។ ត្រូវប្រគល់ជូនការិយាល័យក្រឡាបញ្ជី នូវអាវុធត្រូវជនជាប់ចោទកាន់កាប់។

១១-ត្រូវប្រគល់ខ្លួនឲ្យពេទ្យពិនិត្យព្យាបាល និងជាយថាហេតុឲ្យដាក់នៅក្រោមរបបព្យាបាលរោគក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។

១២-មិនត្រូវធ្វើសកម្មភាពខាងវិជ្ជាជីវៈខ្លះ។

មាត្រា ២២៤៖ អនីតិជនអាយុក្រោម ១៤ ឆ្នាំ មិនត្រូវដាក់ឲ្យស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតពិនិត្យតាមផ្លូវតុលាការបានទេ៕